Die boeken verwijten links een te grote nadruk op identiteitspolitiek en verklaren zo hoe links de voeling met de arbeidersklasse verloor. Genderneutrale wc’s in plaats van hogere lonen, anti-racisme is belangrijker dan verheffing. Wil links weer winnen, dan moet ze, kort samengevat, stoppen met de strijd voor LGBT-rechten en tegen racisme. Geen witte arbeider die daarin geïnteresseerd is. Eerst het brood, dan de kleurentelevisie, dan misschien de rozen. Maar is dat wel echt wat er op links aan de hand is? In Nederland voerde geen enkele linkse partij campagne voor genderneutrale wc’s, of sprak zich expliciet uit tegen Zwarte Piet. Geen landelijk links Kamerlid dat opriep tot de aanpassing van naar koloniale heersers vernoemde straten, of collecties van musea wilde “dekoloniseren”. Niemand ook die pleitte voor “safe spaces” op universiteiten. De vakbond voert een economische strijd, niet een voor “inclusiviteit”. Nee, het idee dat links zich verloren heeft in een...
↧