Rond de jaarwisseling publiceerde ik twee artikelen over de daklozen in Nederland die worden uitgesloten van hulpverlening omdat ze “zelfredzaam” zouden zijn: “Gemeenten plakken daklozen etiket ‘zelfredzaam’ op en weigeren hen opvang” en “Daklozen neergezet als probleem voor de openbare orde”. De problematiek van de dakloosheid wordt door de overheid sterk benaderd als “openbare orde”-probleem, waarbij de politie stroomstootwapens (tasers) inzet om verwarde mensen in GGZ-instellingen en op straat tot rust te brengen. Een rapport van de Amsterdamse Rekenkamer daarover heeft blijkbaar weinig effect gehad, want nog steeds komen op het spreekuur van de Bijstandsbond daklozen die niet geholpen worden omdat ze “zelfredzaam” zouden zijn, dat wil zeggen: ze scoren hoog op de krakkemikkige “zelfredzaamheidsmatrix”. Zo was er een dakloze die wanhopig op het spreekuur kwam omdat hij niet meer bij HVO terecht kon en de GGZ zei tegen hem: “We kunnen je niet helpen, want je bent niet verslaafd...
↧