In december vorig jaar verscheen in “Spanning” – een uitgave van het wetenschappelijk bureau van de SP – het artikel “Identiteitspolitiek: een heilloze weg” van de hand van Hans van Heijningen. Daarin roept Van Heijningen op tot een verbinding van de strijd tegen het kapitaal met de strijd van “specifieke groepen die op achterstand staan of worden gezet”. Hoewel dit een prima oproep is, mist het artikel overtuigingskracht. Juist omdat de auteur een toon en argumentatie hanteert die een dergelijk verbond alleen maar moeilijker zullen maken. Bewegingen en individuen die “identiteitspolitiek” bedrijven zouden volgens Van Heijningen de etnische, religieuze en seksuele eigenheid van groepen die de strijd aanbinden tegen uitbuiting en onderdrukking uitvergroten en “zelfs verabsoluteren”. Identiteitspolitiek zou gevoed worden door de krimp van de traditionele arbeidersklasse, het uit het neo-liberalisme voortkomende hyperindividualisme en de wijdverbreide zoektocht naar houvast in onze complexe samenleving. Dat Van Heijningen niet zo enthousiast is...
↧