Wij hebben gelukkig niet heel lang hoeven te verblijven in azc’s. We zijn in een heel korte tijd in meerdere geweest, maar we hadden al snel een huis in Oostzaan, een vierslaapkamerflat voor acht personen. Ik heb het vermoeden dat het allemaal zo snel ging omdat mijn vader zo’n lastpak was. Vanaf de eerste dag in het eerste azc was mijn vader een en al verontwaardiging, klachten en eisen. Ik kan het me goed herinneren, dat eerste conflict tussen mijn vader en de azc-medewerkers. Bij aankomst bleek dat wij, mijn ouders, mijn broers en mijn zus, in een grote slaapzaal met andere vluchtelingen zouden leven, voor onbepaalde tijd. Ik kan me nog goed zijn verontwaardiging en woede voor de geest halen. En ook de vertwijfeling van de azc-medewerkers die zijn razendsnelle, rijke Franse woordenwaterval, in perfecte dictie, met moeite konden volgen. Ik denk dat zij zijn shock eigenlijk niet goed...
↧