In aanloop naar de Tweede Kamer-verkiezingen zingt in sommige kringen van baanlozen de hoop rond dat er een einde zou kunnen komen aan het repressieve bijstandsregime. Maar wie het rechtse politieke klimaat tot zich door laat dringen en de partijprogramma’s doorleest, weet dat we het van de parlementaire politiek niet moeten hebben. Want welke partijen beloven dan de disciplinering door dwangarbeid af te schaffen? En welke de verplichte tegenprestatie en vrijwilligerswerk? Of de verplichting tot solliciteren op onbestaande banen? Of de verplichte psychologische testen en gesprekjes waarin ons arbeidsethos en arbeidsvermogen wordt gepeild om zo onze arbeidswaarde en -inzet te kunnen bepalen? Of het rechteloos “werkervaring en werkritme opdoen” door onbetaalde arbeid voor gemeenten en bedrijven? En welke partijen willen de ruimte beperken voor nieuwe uitbuitconstructies waarin baanloze bijstandsgerechtigden rechteloos en voor een habbekrats naar kapitale behoefte worden ingezet en weggezet? Welke partij wil een einde aan de voortdurende druk...
↧
