Ik juich het toe, Sylvana Simons’ vertrek uit DENK. De partij begon een beetje een karikatuur van zichzelf te worden. En hoewel hun aanklacht tegen geïnstitutionaliseerd racisme terecht is, was DENK niet in staat om te zien hoe racisme nauw verweven is met heel veel andere vormen van uitsluiting, uitbuiting, en onderdrukking. Simons is zich er van bewust dat een anti-racistische strijd ook een feministisch engagement vooronderstelt, en andersom. Ik hoop wel dat ze ook een aantal socialisten aan boord weet te krijgen voor haar nieuwe partij, want op economisch vlak moet de strijd voor gelijkheid natuurlijk meer om het lijf hebben dan enkel de roep om loongelijkheid (en net als DENK heeft ook de SP een aantal hele grote blinde vlekken). Één ding vind ik wel zorgwekkend, en dat is hoe de media het vertrek van Simons meteen framen als een scheiding met “die Turkenpartij”. De suggestie wordt gewekt...
↧